Ile odszkodowania za nieudane wakacje?
W trakcie trwania wycieczki klienci zgłosili organizatorowi nieprawidłowości związane m.in. z zagrzybieniem pokoju, brakiem czystości, nieprzyjemnymi zapachami oraz insektami. Nie zostały one usunięte przez obsługę hotelu do zakończenia imprezy turystycznej, a zaproponowane przez organizatora polubowne rozwiązanie nie zostało uznane przez klientów za satysfakcjonujące. W związku z powyższym klienci wystąpili z roszczeniem o odszkodowanie i zapłatę zadośćuczynienia za nieudany urlop.
Sąd zasądzając odszkodowanie i zadośćuczynienie przyjął, że zgodnie z przepisami zawartymi w artykule 48 ust. 1 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, organizator turystyki odpowiada za wykonanie usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej – bez względu na to, czy usługi te są świadczone przez organizatora turystyki czy przez innych dostawców usług turystycznych. Artykuł 48 ust. 2 ww. ustawy nakłada natomiast na podróżnego obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organizatora o stwierdzeniu niezgodności w trakcie trwania imprezy turystycznej. W takiej sytuacji organizator turystyki ma obowiązek usunąć niezgodność, chyba że jest to niemożliwe lub wiąże się z niewspółmiernie wysokimi kosztami w stosunku do zakresu niezgodności i wartości usług turystycznych.
W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania usług turystycznych, podróżnemu przysługują roszczenia zgodnie z artykułem 50 ust. 1 i 2 ustawy. Może on żądać obniżenia ceny za każdy okres, w trakcie którego stwierdzono niezgodność, a także odszkodowania lub zadośćuczynienia za poniesione szkody lub krzywdy. Sąd przyjął, że szkodę określa się przez pryzmat braku otrzymania zagwarantowanych w umowie świadczeń lub otrzymanie świadczeń o niższym standardzie, zmianę programu wycieczki, kradzież lub uszkodzenie bagażu, uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia uczestnika wycieczki.
Co to jest tabela frankfurcka?
Sąd potwierdził przy tym, że przy określeniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zaistniałej szkoddopuszcza się możliwość pomocniczego stosowania tzw. Tabeli frankfurckiej. Jest to dokument stanowiący integralną treść orzeczenia 24. Izby Cywilnej LG we Frankfurcie, w którym procentowo określono wysokość obniżenia ceny usługi w stosunku do wyszczególnionych nieprawidłowości. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta dopuszcza
pomocnicze stosowanie tabeli w zakresie świadczenia usług turystycznych. Natomiast zgodnie z art. 322 k.p.c. jeżeli występują trudności dowodowe, sąd może przyznać odpowiednią sumę według własnej oceny, uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy.
Sąd oceniając zarzuty dotyczące nieprawidłowości w oparciu o materiał dowodowy ustalił ich stopień i przypisał odpowiednią wartość procentową zgodnie z Tabelą frankfurcką. Wartość wszystkich niedogodności została oszacowana na orientacyjne 35% tj. zagrzybienie na 20% oraz owady na 10% w oparciu o pkt I ppkt 5 lit j) i k) Tabeli oraz przykre zapachy na 5% w oparciu o I ppkt 8 lit. c) Tabeli. Sąd zauważył również, że tabela ma mieszany charakter, co pozwala na pomocnicze jej stosowanie zarówno w odniesieniu do szkody majątkowej, jak i niemajątkowej. Krzywda będąca wyrazem naruszenia dobra osobistego w postaci prawa do wypoczynku stanowi bowiem co do zasady kumulację negatywnych doznań związanych bezpośrednio z niewywiązaniem się przez kontrahenta w sposób należyty z postanowień zawartej przez strony umowy o świadczenie usług turystycznych.
Jakie zadośćuczynienie za zmarnowany urlop?
W pozwie zawarte było również żądanie o naprawienie szkody niematerialnej poprzez przyznanie zadośćuczynienia w oparciu o art. 50 ust. 2 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych tj. za krzywdę, w tym związaną z utratą przyjemności z wakacji, utraconym wypoczynkiem lub zmarnowanym urlopem. Regulacja ta jest wynikiem implementacji do polskiego prawa dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. dotyczącej imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Motyw 34 preambuły dyrektywy jasno wskazuje, że kompensacja za szkodę niemajątkową, wynikającą z niezgodności usługi turystycznej z umową, powinna obejmować również utratę przyjemności z podróży. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 12 marca 2002 r., S. L. v. TUI Deutschland GmbH (C-168/00), także uznał, że prawo do żądania zadośćuczynienia pieniężnego za szkodę niemajątkową wynikającą z niewykonania lub nienależytego wykonania usług turystycznych obejmuje wszelkie negatywne przeżycia psychiczne związane z podróżą. Szkoda niematerialna, jaką jest „zmarnowany urlop”, nie budzi wątpliwości co do jej charakteru niemajątkowego. Jest to zjawisko czysto psychiczne, nie powodujące bezpośredniego uszczerbku majątkowego.
W rozpatrywanej sprawie Sąd ustalił, że po stronie pozwanej doszło do nieprawidłowego wykonania umowy, a mianowicie niezapewnienia należytej czystości pokoju, co objawiało się zagrzybieniem, obecnością owadów i nieprzyjemnymi zapachami. Braki te były źródłem negatywnych emocji po stronie powodów, co skutkowało zmniejszeniem przyjemności z urlopu. Rozczarowanie powodów związane z zakwaterowaniem w warunkach mniej atrakcyjnych niż obiecywano było zjawiskiem czysto psychicznym, nie wpływającym bezpośrednio na ich majątek, jednak znacząco wpływającym na komfort i satysfakcję z podróży. Sąd ocenił również, jak długo trwał ten dyskomfort oraz jak intensywny był jego wpływ na uczestników podróży. Szczególnie na względzie miał również fakt, że powodowie udali się w podróż z małymi dziećmi, a uchybienia organizatora miały wpływ na ich zdrowie. Wszystkie te okoliczności wpływały na znaczące obniżenie komfortu korzystania z urlopu i odpoczynku.
Oceniając roszczenie o zadośćuczynienie za zasadne i określając należną kwotę sąd przyjął, że po stronie klientów wystąpiła szkoda niematerialna w postaci zmarnowanego urlopu i negatywnych przeżyć z tym związanych, a także częściowa utrata planowanej przyjemności, przy czym pomiędzy tak opisaną krzywdą, a zaniechaniami organizatora istniał adekwatny związek przyczynowy.
Wyrok nie został zaskarżony przez biuro podróży i uległ uprawomocnieniu.
Jak ubiegać się o odszkodowanie od biura podróży?
Przede wszystkim należy pamiętać, aby nieprawidłowości zgłosić niezwłocznie organizatorowi wycieczki np. rezydentowi. Warto zadbać, aby zgłoszenie to pozostało udokumentowane – czy to w formie potwierdzenia lub wysłanego maila. Zgłoszenia tego należy dokonać najpóźniej do zakończenia imprezy turystycznej. Powszechną praktyką biur podróży jest zaproponowanie następnie odszkodowania – w formie wypłaty określonej kwoty lub trochę większej zamienionej na voucher na kolejne rezerwacje. Jeśli nie akceptujemy takiego rozwiązania, jedyną możliwość dochodzenia naszych roszczeń stanowi skierowanie pozwu o zapłatę. Jeśli chcesz wiedzieć więcej, skontaktuj się z nami.
